با گسترش فرهنگ دورکاری در سازمان‌ها، نیاز به ابزارهای معتبر برای سنجش ابعاد مختلف این سبک کاری افزایش یافته است. پرسشنامه استاندارد دورکاری سازمانی احمدی (1391) به‌عنوان یکی از جامع‌ترین ابزارها در این زمینه شناخته می‌شود. این پرسشنامه با تمرکز بر عوامل سازمانی، فردی و محیطی طراحی شده و به سازمان‌ها کمک می‌کند تا نقاط قوت و ضعف خود را در پیاده‌سازی دورکاری شناسایی کنند.
اهمیت دورکاری در سازمان‌ها
دورکاری به‌عنوان یکی از مدل‌های نوین کاری، تأثیرات گسترده‌ای بر عملکرد کارکنان و سازمان‌ها داشته است. از جمله این تأثیرات می‌توان به افزایش انعطاف‌پذیری، کاهش هزینه‌های عملیاتی و بهبود تعادل کار-زندگی اشاره کرد.
روش‌شناسی
در این مطالعه از روش مرور منابع برای بررسی پرسشنامه استاندارد دورکاری سازمانی احمدی استفاده شده است. منابع مرتبط با دورکاری، پرسشنامه‌ها و تحقیقات پیشین بررسی و تحلیل شدند.
ساختار پرسشنامه
پرسشنامه احمدی شامل سه بخش اصلی است:
- عوامل سازمانی (مانند سیاست‌های حمایتی و زیرساخت‌های فناوری)
- عوامل فردی (مانند خودمدیریتی و مهارت‌های ارتباطی)
- عوامل محیطی (مانند پشتیبانی از فناوری و فرهنگ سازمانی)
روایی و پایایی پرسشنامه
بررسی‌های انجام‌شده نشان داده است که پرسشنامه احمدی دارای روایی محتوایی و سازه‌ای بالایی بوده و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تأیید شده است.
نتایج و بحث
پرسشنامه استاندارد دورکاری سازمانی احمدی می‌تواند به‌عنوان ابزاری کارآمد برای سازمان‌هایی که به‌دنبال بهبود فرآیندهای دورکاری خود هستند، مورد استفاده قرار گیرد. نتایج نشان می‌دهد که این پرسشنامه با شناسایی عوامل کلیدی، سازمان‌ها را در تصمیم‌گیری‌های استراتژیک یاری می‌دهد.
کاربردها
1. ارزیابی اثربخشی دورکاری در سازمان‌ها
2. شناسایی موانع و چالش‌های دورکاری
3. تدوین راهبردهای بهبود عملکرد سازمانی
نتیجه‌گیری
پرسشنامه استاندارد دورکاری سازمانی احمدی (1391) ابزاری ارزشمند برای ارزیابی ابعاد مختلف دورکاری در سازمان‌ها است. این ابزار با تأکید بر عوامل سازمانی، فردی و محیطی می‌تواند به بهبود بهره‌وری و عملکرد سازمان‌ها کمک کند.